मान्छे जन्मे पछि मर्ने बेला सम्म लाई नै जिबन भनिन्छ होला ।। यहि जन्म र मृत्यु को बिच मा हरेक मान्छेले आ आफ्नो लागि संघर्ष गरिरहेका हुन्छ्न । तेस्तै मेरो पनिथोरै जीवन को कथा आज यो फेसबुक को पन्ना मा उतार्ने कोशिस गर्दैछु । हरेक मान्छेको जीवन मा सुखदुःख त भैरहेको नै हुन्छ फरक तेति हो । कसैले धेरै दु खभोगेका हुन्छन भने कसैले धेरै सु ख । कसैले आफ्नो लागि दु ख भोग्छन भने कसैले अर्काको लागि दु ख भोगिरहेको हुन्छ । तर मैल्ले कस्को लागि दु ख भोगे भन्नेकुरा मैल्ले नै बुझ्न सकेको छैन । किन कि मैल्ले जस्को लागि दु ख भोगे त्यो मेरो थिएन । मेरो हैन भनेर थाहा हुदाहुदै मैले चाहे भने तेस्लाइ पनि दु ख दिन सक्छु भनेरथाहा हुदाहुदै पनि मैल्ले दु ख दिन चाहिन । किन कि म मा अलिकती मानबता थियो । अनि अर्को त्यो भन्दा ठूलो कुरा मलाई मानव ता भएर बाच्नु थियो । कुनै पशुसङ्ग बादबिबाद गर्नु थिएन । ज जस्ले मलाई चिनेको छ । सायद उनिहरुले यहि नै सोच्छन होला । कि यो यति दु ख पाएर पनि किन दु ख लुकाउदै छ भनेर । तर महजुर हरु लाई के भन्छु भने । मैल्ले दु ख पाएको छैन । किनभने जस्ले मलाइ दु ख दिन चाह्यो त्यो मेरो चाहना थिएन । अनि जो मेरो चाहना थियो । उ मेरो भाकै छैन।
दु ख त तेस्लाइ भनिन्छ जस्लाइ आफुले चाहेर आफ्नो भएर पनि छुटिन्छ । मैल्ले सधैं राम्रो काम गरेको छु । मैल्ले दु ख भोगेको छैन भन्न खोजेक होईन । मैल्लेजीवन मा धेरै दु ख हरु भोगेको छु । सायद मैल्ले जति दु ख अरुले भोग्यो भने त्यो मान्छे कि त पागल हुन्छ । कि त उस्ले मृत्यु नै रोज्छ होला । तर यति दु ख भोगेरपनि म आफैले आफू मा बलियो छु । अनि हिम्मत छ जस्तो लाग्छ । किनभने मैल्ले कसैलाई लुटेर झुठ बोलेर अरुलाइ दु ख दिएर अरुको खाएर बाचेको छैन । यो मेरो मनोभाव हो।कसैसङ्ग मेल खान गएमा बस एउटा संयोग मात्र हुनेछ । ल तआज लाई यति नै अरु कुरा जहिले मन लाग्छ तहिले नै लेख्छु । अब फुर्सद मा भन्न त मिलेन अहिले दुनियाँ प्राय सबै फुर्सद मा नै छ्न ।
( आफ्नो ख्याल आफै गरौँ । कोरोना लाई छिट्टै भगाऔ ।। )
